Φόρουμ
Από μικρός πίστευα πως γεννήθηκα με έναν μοναδικό σκοπό. Να κάνω τον κόσμο τέλειο. Με άλλα λόγια, το εγώ μου έκρινε πως ο κόσμος γύρω μου είχε πάρα πολλές δυσαρμονίες και ευτυχώς που γεννήθηκα εγώ, προκειμένου να τον διορθώσω.
Μέσα στις πρώτες τρεις δεκαετίες της ζωής μου κιόλας, όχι μόνο ο κόσμος γύρω μου δεν καλυτέρεψε αλλά εγώ προσωπικά χρειάστηκα να δοκιμάσω κάθε υποκατάστατο ευτυχίας (ποτό, ναρκωτικά και μερικές απόπειρες αυτοκτονίας) προκειμένου να δραπετεύσω από τις αρνητικές παθητικές μου σκέψεις.
Τι μου έφταιγε; Πολλά! Ίσως όλα! Οι γονείς μου, οι συγγενείς μου, οι άνθρωποι γύρω μου. Πιθανόν ο Θεός που μου σέρβιραν (αν και φοβόμουν να το αποδεχτώ αυτό).
Προφανώς, απέτυχα να κάνω τον κόσμο καλύτερο. Απέτυχα ακόμα και στις προσπάθειες να αυτοκτονήσω. Πόση αποτυχία μπορεί κάποιος να αντέξει; Πόση ανικανότητα ένιωθα...
Και τότε, ένα βιβλίο βρέθηκε στα χέρια μου, ουρανοκατέβατα θα έλεγα. Ένα βιβλίο που με ταρακούνησε. Ένα βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας του με πρωτοφανή αυθάδεια επέμενε πως εγώ ήμουν ο μόνος υπεύθυνος της δυστυχίας μου. Με θύμωσε ακόμα περισσότερο. Μα τι ήξερε αυτός από τη δική μου τη ζωή. Αν είχε τους δικούς μου συγγενείς και τις δικές μου εμπειρίες τότε σίγουρα δεν θα έγραφε αυτές τις κουταμάρες. Θυμάμαι πως είπα πολλά και διάφορα... Αλλά μόνο εγώ με άκουγα. Όταν ο θυμός μου καταλάγιασε, αναρωτήθηκα: Λες να έχει κάποιο δίκιο αυτός ο άνθρωπος; Μήπως φταίω εγώ;
Αυτή είναι η μαγική σκέψη, που συνήθως γίνεται η αφετηρία μιας μεγάλης αλλαγής! Μιας υπέροχης αλλαγής: -Για την κατάσταση μου, μήπως φταίω εγώ;
Σήμερα, μετά από τρεις ακόμα δεκαετίες, ευλογώ τον συγγραφέα εκείνον που τόλμησε να με αναστατώσει. Ξέρω πως είναι πολύ πιο εύκολο και πολύ πιο αρεστό στο εγώ μας, όταν κάποιος (και ειδικά ένας συγγραφέας) μας λέει πως έχουμε δίκιο και πως ο κόσμος που ζούμε είναι πολύ άδικος. Σίγουρα θα μπορούσε να μας πουλήσει πολύ πιο εύκολα τα υπόλοιπα βιβλία του. Όταν όμως τα εγγραφόμενα του ταπεινώνουν το εγώ μας το πρώτο μας συναίσθημα είναι ο θυμός... Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να μπορέσουμε να εξορθολογήσουμε στο μυαλό μας και να αποδεχτούμε πως ο συγγραφέας αυτός είναι ένας ειλικρινής φίλος, που βάζει την αλήθεια πάνω από το συμφέρον της τσέπης του.
Από εκείνη τη μέρα τα πάντα άρχισαν να αλλάζουν στη ζωή μου. Γνωρίζω πολύ καλά σήμερα, πως ο κόσμος που ζω είναι τέλειος, παρόλες τις ατέλειες που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μου. Πως τα πάντα κρύβουν μια υπέρτατη σοφία, που μόνο ένας Θεϊκός Νους μπορούσε να δημιουργήσει. Πώς είμαι ο μόνος αυτουργός των βιωμάτων μου μέσα από τις σκέψεις που γαλουχώ.
Ναι, ο κόσμος μας είναι τέλειος με τις ατέλειες του!
Μέσα στις πρώτες τρεις δεκαετίες της ζωής μου κιόλας, όχι μόνο ο κόσμος γύρω μου δεν καλυτέρεψε αλλά εγώ προσωπικά χρειάστηκα να δοκιμάσω κάθε υποκατάστατο ευτυχίας (ποτό, ναρκωτικά και μερικές απόπειρες αυτοκτονίας) προκειμένου να δραπετεύσω από τις αρνητικές παθητικές μου σκέψεις.
Τι μου έφταιγε; Πολλά! Ίσως όλα! Οι γονείς μου, οι συγγενείς μου, οι άνθρωποι γύρω μου. Πιθανόν ο Θεός που μου σέρβιραν (αν και φοβόμουν να το αποδεχτώ αυτό).
Προφανώς, απέτυχα να κάνω τον κόσμο καλύτερο. Απέτυχα ακόμα και στις προσπάθειες να αυτοκτονήσω. Πόση αποτυχία μπορεί κάποιος να αντέξει; Πόση ανικανότητα ένιωθα...
Και τότε, ένα βιβλίο βρέθηκε στα χέρια μου, ουρανοκατέβατα θα έλεγα. Ένα βιβλίο που με ταρακούνησε. Ένα βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας του με πρωτοφανή αυθάδεια επέμενε πως εγώ ήμουν ο μόνος υπεύθυνος της δυστυχίας μου. Με θύμωσε ακόμα περισσότερο. Μα τι ήξερε αυτός από τη δική μου τη ζωή. Αν είχε τους δικούς μου συγγενείς και τις δικές μου εμπειρίες τότε σίγουρα δεν θα έγραφε αυτές τις κουταμάρες. Θυμάμαι πως είπα πολλά και διάφορα... Αλλά μόνο εγώ με άκουγα. Όταν ο θυμός μου καταλάγιασε, αναρωτήθηκα: Λες να έχει κάποιο δίκιο αυτός ο άνθρωπος; Μήπως φταίω εγώ;
Αυτή είναι η μαγική σκέψη, που συνήθως γίνεται η αφετηρία μιας μεγάλης αλλαγής! Μιας υπέροχης αλλαγής: -Για την κατάσταση μου, μήπως φταίω εγώ;
Σήμερα, μετά από τρεις ακόμα δεκαετίες, ευλογώ τον συγγραφέα εκείνον που τόλμησε να με αναστατώσει. Ξέρω πως είναι πολύ πιο εύκολο και πολύ πιο αρεστό στο εγώ μας, όταν κάποιος (και ειδικά ένας συγγραφέας) μας λέει πως έχουμε δίκιο και πως ο κόσμος που ζούμε είναι πολύ άδικος. Σίγουρα θα μπορούσε να μας πουλήσει πολύ πιο εύκολα τα υπόλοιπα βιβλία του. Όταν όμως τα εγγραφόμενα του ταπεινώνουν το εγώ μας το πρώτο μας συναίσθημα είναι ο θυμός... Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να μπορέσουμε να εξορθολογήσουμε στο μυαλό μας και να αποδεχτούμε πως ο συγγραφέας αυτός είναι ένας ειλικρινής φίλος, που βάζει την αλήθεια πάνω από το συμφέρον της τσέπης του.
Από εκείνη τη μέρα τα πάντα άρχισαν να αλλάζουν στη ζωή μου. Γνωρίζω πολύ καλά σήμερα, πως ο κόσμος που ζω είναι τέλειος, παρόλες τις ατέλειες που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μου. Πως τα πάντα κρύβουν μια υπέρτατη σοφία, που μόνο ένας Θεϊκός Νους μπορούσε να δημιουργήσει. Πώς είμαι ο μόνος αυτουργός των βιωμάτων μου μέσα από τις σκέψεις που γαλουχώ.
Ναι, ο κόσμος μας είναι τέλειος με τις ατέλειες του!
