Η ανάγκη εμπιστοσύνης περιττεύει

Οι περισσότεροι άνθρωποι αγωνιούν, για το αν θα πρέπει
να εμπιστεύονται τους συζύγους ή τους φίλους τους.
Η λέξη πίστη σήμερα, παίζει σοβαρό ρόλο σε κάθε σχέση.
Αναλύοντας την αναγκαιότητα της «εμπιστοσύνης» προς τους άλλους
προφανώς σημαίνει, πως είμαστε ευάλωτοι και έχουμε την ανάγκη τους.
Αν δεν είχαμε την ανάγκη τους, δε θα αγωνιούσαμε.
Η ζωή όμως, ενεργεί πολύ παράδοξα...
Μας δίνει πάντα αυτό που φοβόμαστε.
Όχι γιατί μας μισεί… Αλλά γιατί μας Αγαπά!
Είναι ένας κόσμος Θεού! Ένας κόσμος Αγάπης!
Προσπαθεί να μας δώσει ευκαιρίες εξέλιξης.
Προσπαθεί να μας περάσει το μήνυμα, πως
σαν αυτούσια κομμάτια Θεού δεν έχουμε απολύτως καμιά ανάγκη.
Άρα κάθε ανάγκη εμπιστοσύνης περιττεύει.
Μοναδική προϋπόθεση για μας είναι, να βιώνουμε το Θεό μέσα μας!
The Soul Institute (Ινστιτούτο Ψυχής)

Καλα και Αγια ολα τα παραπανω και τα προσυπογραφω.Ωστοσο,μοιρασμενη χαρα διπλη χαρα,μοιρασμενη λυπη,μιση λυπη.Θυμηθηκα καποιον πασιγνωστο,παλαιο τηλεπαρουσιαστη,ο οποιος ειχε εξομολογηθει δημοσια πως καποτε ειχε θεσει υποψηφιοτητα ως Δημοτικος Συμβουλος του Δημου Αθηναιων,οπου και εξελεγη και μαλιστα ειχε ερθει πρωτος σε ψηφους.Η χαρα του ηταν απεριγραπτη.Ομως,οταν εσβησαν οι προβολεις και επεστρεψε στο σπιτι του δεν ειχε κανεναν να τον περιμενει.Δεν ειχε καποιον να μοιραστει τη χαρα του,καποιον καπου να εκφρασει τα συναισθηματα του.Σταθηκε λοιπον στον καθρεφτη και τα ελεγε στον εαυτο του.Επομενως,ουτε η Επωνυμια και τα Δημοσια Αξιωματα δεν μπορουν απο μονα τους αυτα καθ εαυτα να χαρισουν την ευτυχια και την πληροτητα.