Η ανθρώπινη λογική είναι περίεργη…

Είναι παράλογη ή αστεία η ιδέα πως σχεδόν κάθε άνθρωπος
πασχίζει να βρει τον έρωτα της ζωής του
και οι περισσότεροι το καταφέρνουν, για κάποιο διάστημα…
ώσπου κάποια στιγμή πασχίζουν πώς να χωρίσουν,
μόνο και μόνο να ξαναβρούν τη χαμένη τους ελευθερία…
Όχι, σίγουρα δε φταίει ο θεσμός του έρωτα.
Απλά μπαίνουμε στη σχέση με παράλογες προσδοκίες.
The Soul Institute (Ινστιτούτο Ψυχής)

Υπαρχει εξηγηση.Ο Ερωτας επηρεαζει το κεντρο εκεινο του εγκεφαλου που ευθυνεται για την κριτικη σκεψη και γενικωτερα το κριτικο πνευμα και το αποσυντονιζει.Και,οταν καποια στιγμη ο Ερωτας περναει,τοτε επανερχεται η κριση και τοτε ειναι που βλεπουμε και αντιλαμβανομαστε τα κακως κειμενα του αλλου ατομου.Ο Ερωτας και η Λογικη μοιαζουν σαν τον Ηλιο και το Φεγγαρι.Ανατελλει το ενα οταν δυει το αλλο.

Πολύωραίος συσχετισμός!

Μεταξυ Ερωτα και Αγαπης θεωρω οτι ειναι προτιμητεα η Αγαπη.Ο Ερωτας περναει,ενω η Αγαπη παραμενει και μαλιστα οσο περναει ο καιρος δυναμωνει.Με τον Ερωτα εξιδανικευουμε το αλλο ατομο,ενω με την Αγαπη το αγαπουμε με τα υπερ και τα κατα του και μενουμε μαζι του σε ολες τις εκφανσεις της ζωης και στις ευχαριστες αλλα και στις δυσαρεστες.Ιδιαιτερα στις δυσαρεστες.Επειδη στις δυσαρεστες ειναι που δοκιμαζονται ολα.Στις καλες μας στιγμες μας γνωριζουν οι αλλοι,ενω στις κακες στιγμες εμεις γνωριζουμε τους αλλους.