Συγχώρεση

Η αληθινή πρακτική συγχώρεσης είναι πολύ αναγκαία για την αυτοΐαση μας και την καλή ποιότητα της ζωής μας. Η εμπειρία μου με δίδαξε, πως λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν τη σωστή πρακτική της... Ας πάρουμε μια ιδέα από τον σπουδαίο φιλόσοφο μας...
Στιγμιότυπα από τον διάλογο μεταξύ
Σωκράτη και Διόστρατου περί συγχώρεσης!

- Σωκράτη, πες μου κάτι για τη συγχώρεση.
- Όντως πρέπει κάτι να σου πω γι' αυτήν, διότι στην πραγματικότητα εσύ δε συγχώρεσες ποτέ κανέναν …
- Μα τι μου λες, Σωκράτη! Έχω συγχωρέσει πολλές φορές!
- Φαινομενικά μπορεί… για να φανείς καλός στα δικά σου μάτια και στα μάτια των άλλων. Και για να νιώθεις καλύτερα, θα σου πω, πως ούτε κι οι άλλοι συγχώρεσαν κανέναν.
- Μα, τόσο κακοί είμαστε όλοι Σωκράτη;
- Όχι, όχι… τόσο ανήξεροι! Διόστρατε.
Ουδείς εκών κακός. Κακός γίνεσαι λόγω της άγνοιά σου.
- Τότε… οι άλλοι τι κάνουν, όταν δηλώνουν πως συγχώρεσαν;
- Κοροϊδεύουν πριν απ' όλα τον εαυτό τους και περαιτέρω τους άλλους. Διότι, για να κοροϊδέψεις τον άλλο - πρέπει να προηγηθεί το στάδιο της αποβλάκωσης του ίδιου σου του εαυτού. Το ίδιο κάνουν όλοι.
Οι πνευματικά αγράμματοι κοροϊδεύουν τους πνευματικά αγράμματους.
- Βάσει αυτών που είπες, Σωκράτη, συνάγεται το συμπέρασμα, ότι: κανείς δεν συγχώρεσε κανένα και όλοι, χωρίς τη θέλησή μας βέβαια, είμαστε ανήξεροι και κακοί. Κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλο και η αγραμματοσύνη ανακυκλώνεται μεταξύ μας.
- Πολύ σωστά, Διόστρατε! Είπαμε τα πάντα, που χρειαζόταν να ειπωθούν. Για την ψυχή όμως του καθενός δεν είπαμε τίποτε- διότι αυτή ξέρει πολύ καλά την απάντηση… Η ψυχή σου, Διόστρατε, ξέρει την απάντηση…
- Έχεις δίκιο Σωκράτη, η ψυχή μου γνωρίζει τα πάντα… Μέχρι να φιλοσοφήσει ο νους μου, περνώντας μέσα από χίλια μονοπάτια αιώνιας αναζήτησης και αμφιβολίας - η ψυχή μου σιωπηλή με κοιτάει και χαμογελάει, περιμένοντας υπομονετικά την στιγμή, που θα έρθω ο ίδιος με τη θέλησή μου σ' αυτήν, για να τη ρωτήσω. Αυτή έχει ήδη έτοιμη την απάντηση.
- Ακριβώς, Διόστρατε. Θέλω να σου πω κάτι, για να το θυμάσαι πάντα. Μέσα στο είναι σου υπάρχουν δύο δυνάμεις, η μία- μαχητική και επιθετική, που συνεχώς ανησυχεί, διότι πασχίζει να μάθει τα πάντα- είναι ο ανθρώπινος νους σου. Και η άλλη- ειρηνική και ήρεμη, που δεν βιάζεται, δεν ανησυχεί, ξέρει τα πάντα και ουδέποτε αμφιβάλλει και ποτέ δε φιλοσοφεί- αυτή είναι η ψυχή σου. Στο εξωτερικό επίπεδο ο νους φαντάζει ισχυρότερος, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Διότι στο εσωτερικό, το αληθινό και αιώνιο επίπεδο, βρίσκεται η ψυχή σου και αυτή καθορίζει τα πάντα. Είναι η αληθινή υπερδύναμη, αλλά ποτέ δεν ανησυχεί και ποτέ δεν επεμβαίνει αν δεν της το ζητήσεις εσύ ο ίδιος μέσα από τον ανθρώπινο νου σου. Εσύ λοιπόν, είσαι η τελική απόφαση και η επιλογή, είσαι η αιτία και το αποτέλεσμα. Έχεις ελεύθερη βούληση. Με καταλαβαίνεις, Διόστρατε;
- Σε καταλαβαίνω, Σωκράτη… σε καταλαβαίνω…
- Πρόσεξε τι σου έχω πει, Διόστρατε: Εσύ είσαι η τελική απόφαση και επιλογή, συνεπώς εσύ είσαι - η αιτία και το αποτέλεσμα. Είσαστε τρεις: η ψυχή, εσύ και ο νους σου. Στην ουσία εσύ και ο νους- είσαστε το παράγωγο της ψυχής. Γιατί η ψυχή προϋπήρχε και θα υπάρχει για πάντα. Για ένα και μοναδικό λόγο η ψυχή δέχτηκε να κατεβεί στην ισότιμη με τους άλλους δύο θέση- για να τους δώσει τη δυνατότητα εξέλιξης. Εσύ λοιπόν, αναπτυσσόμενος με τη μέθοδο του λάθους και του σωστού- καθορίζεις τα πάντα, που σε αφορούν. Συνεπώς, είσαστε στο εξωτερικό προσωρινό επίπεδο οι τρεις σας- εσύ, η ψυχή και ο νους. Με όποια πλευρά συμμαχήσεις και της δώσεις την προτίμησή σου- εκείνη η πλευρά θα νικήσει στο εξωτερικό προσωρινό επίπεδο.
- Και στο εσωτερικό επίπεδο τι θα γίνει, Σωκράτη;
- Στο εσωτερικό επίπεδο, ασχέτως της προηγούμενής σου σωστής η λάθους επιλογής - η ψυχή, ως αληθινή αφέντρα, βρίσκεται ατάραχη στη θέση της.
- Θέλω να σε ρωτήσω και κάτι ακόμη, Σωκράτη.
- Ρώτα με.
- Είμαστε τρεις είπες- η ψυχή, εγώ και ο νους. Πες μου Σωκράτη, από αυτούς τους δυο- την ψυχή και το νου, ποιος με αγαπά αληθινά;
- Ήδη ξέρεις την απάντηση, Διόστρατε.
- Την ξέρω, αλλά αυτήν την στιγμή μας ακούνε και οι άλλοι-
πες το γι' αυτούς, όχι για μένα.
- Η ψυχή σ’ αγαπά σταθερά, αμετάβλητα, τρυφερά στους αιώνες των αιώνων, άνευ όρων.
- Τόσο πολύ;
- Ναι, τόσο πολύ.
- Ψυχούλα μου… αγαπημένη…
- Έτσι πρέπει ο καθένας στο γήινο επίπεδο να λέει στην ψυχή του όταν σηκώνεται το πρωί, όταν πέφτει για ύπνο και όταν παραδίδει το πνεύμα του την τελευταία στιγμή.
- Σωκράτη, μήπως ξεφύγαμε από το θέμα της συγχώρεσης;
- Όχι, όχι. Σε καθοδηγώ στην αληθινή ρίζα της συγχώρεσης. Σε πηγαίνω σιγά - σιγά προς τα κει, όχι γιατί δεν θα καταλάβεις- αλλά σε πηγαίνω σιγά- σιγά προς τα κει για να ΝΙΩΣΕΙΣ την αληθινή σημασία της συγχώρεσης. Τότε μόνο μπορούμε να πούμε, ότι κατάλαβες πραγματικά. Μαθαίνω κάτι, χωρίς να το νιώθω- ισοδυναμεί με το «ξέρω». Μαθαίνω κάτι, νιώθοντάς το- ισοδυναμεί με το «γνωρίζω». Από την μία η επιφανειακή, ακαδημαϊκή γνώση κι από την άλλη η βαθιά πραγματική γνώση της σιωπής και της κατανόησης.
- Συνέχισε, Σωκράτη…
- Και τώρα Διόστρατε, άκουσε και για την αληθινή συγχώρεση. Μόνο στον υλικό τρισδιάστατο χώρο υπάρχει η ανάγκη της συγχώρεσης. Στο επίπεδο που βρίσκομαι εγώ- συγχώρεση, ως αυτοτελή ανεξάρτητη έννοια δεν υπάρχει, διότι ΔΕΝ χρειάζεται. Στο δικό μου επίπεδο υπάρχει μόνο ένα, πολύ ανώτερο συναίσθημα.
- Ποιο;
- Στο δικό μου χώρο υπάρχει μόνο η Αγάπη, Διόστρατε. Η συγχώρεση περιττεύει. Η Αγάπη είναι η απόλυτη Δύναμη. Στον ανθρώπινο χώρο, η συγχώρεση έχει μεγάλη σημασία επειδή συνδέεται άρρηκτα με τον ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ.
- Πρώτη φορά το ακούω αυτό, Σωκράτη…
- Ναι, πουθενά δεν θα το ακούσεις αυτό, σου το λέω εγώ τώρα. Συγκεντρώσου λοιπόν: Στον υλικό κόσμο η συγχώρεση συνδέεται με την κίνηση του χωροχρόνου. Συγχώρεση είναι η αποδοχή κάποιου άλλου στο δικό σου νοητικό χώρο, ασχέτως του ποιος είναι αυτός και άσχετα με το λάθος του. Συγχώρεση είναι η παντελής έλλειψη επίκρισης στις ενέργειες του άλλου. Άρα - εδώ έχεις κάποια σύνορα. Είσαι το Εγώ σου, το οποίο έχει όρια και ξεχωρίζει από τα άλλα Εγώ. Το Εγώ σου λοιπόν, έχει έκταση (δηλαδή χώρο) και διάρκεια (δηλαδή χρόνο). Π.χ. όταν ένας σε κακοκαρδίζει, σε προσβάλλει ή σε ταπεινώνει, στο υλικό χώρο-χρονικό επίπεδο που βρίσκεσαι, ποια είναι η πρώτη σου αντίδραση;
- Κατάλαβα, Σωκράτη. Η πρώτη μου αντίδραση είναι η επίκριση, η απόρριψη και η μη αποδοχή αυτού του προσώπου.
- Σωστά. Συγχώρεση- είναι μια υπέρβαση του πόνου και της οργής. Είναι η υπέρβαση του οποιουδήποτε αρνητικού συναισθήματος. Είναι Δύναμη ψυχής! Είναι έλλειψη κριτικής. Κατάλαβες;
- Τώρα το κατάλαβα.
- Το «κατάλαβα» δεν φτάνει, Διόστρατε. Χρειάζεται και κάτι άλλο.
- Α! Ναι! Χρειάζεται Γνώση, δηλαδή υπέρβαση αγραμματοσύνης.
- Πολύ κοντά στη ρίζα βρίσκεσαι, Διόστρατε, αλλά ακόμη δεν την ακούμπησες. Προσπάθησε κι άλλο! Μη με απογοητεύεις!
- Χρειάζεται Αγάπη;
-Γιατί ψιθυρίζεις την ιερότερη λέξη των λέξεων, Διόστρατε; Φώναξέ την δυνατά. Μην ντρέπεσαι : ΑΓΑΠΗ!!!!!!! Δεν μπορείς να αποδεχτείς κανέναν στο χώρο και στον χρόνο σου χωρίς την Αγάπη! Και αν έχεις όλα τα υπόλοιπα: γνώση, μόρφωση, καρδιά και αισθήματα, χωρίς την Αγάπη, δεν κάνεις απολύτως τίποτα! Θα είναι μόνο παιχνίδια του νου σου! Όποιος δεν αγαπά- δεν μπορεί να συγχωρήσει πραγματικά κι ας λέει ότι θέλει – σίγουρα ψεύδεται. Κοροϊδεύει τον εαυτό του και τους άλλους. Σε συγχωρώ σημαίνει σε αποδέχομαι στο χώρο και στον χρόνο μου, σε αποδέχομαι στο είναι μου με τις ιδιομορφίες σου, χωρίς να σε επικρίνω, διότι γνωρίζω πως είμαι η απόλυτη Δύναμη της ΑΓΑΠΗΣ, που λύνει κάθε πρόβλημα και ξεπλένει την οποιαδήποτε βρωμιά! Αυτή είναι η πραγματική συγχώρεση! Αυτή είναι η συγχώρεση ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!
 

Eνα απο τα καλυτερα φαρμακα για την επουλωση των ψυχικων τραυματων ειναι η συγχωρεση.Η συγχωρεση μας απελευθερωνει,υποδηλωνει μεγαλειο ψυχης και μεγαλη δυναμη.Συστατικα απαραιτητα για να συγχωρησουμε.